လူ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ၀မ္းသာခဲ့သလဲ။
က်ေနာ္ ငိုခဲ့တယ္
က်ေနာ္ ရယ္ခဲ့တယ္
အမွားေတြ အေၾကာင္းေျပာရင္း
အမွန္ေတြ ေမ့သြား၊ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေတာ့မွ သတိျပန္မရ
ဘယ္တံုးကမွ အမွန္ဆိုတာ မရွိေၾကာင္း
ယံုၾကည္သြားရတဲ့ အထိ။
လူမ်ဳိးေရးမရွိဘူး
ကိုယ္ႀကဳိက္တဲ့ ၀တ္ျပဳနည္းနဲ႕ ဆုေတာင္းလို႕ရတယ္
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာေတာ့
လိုခ်င္တာေလး တစ္ခုကလြဲလို႕
ငါးႀကီးႀကီးရမွ သဲသဲမည္းမည္းအသည္းစြဲျပတတ္တဲ့ အစားထဲမပါ။
ေငြရွိမွဆို အလာဒင္းလိုပဲ နံရံမွာ ဓာတ္ပံုအျပည့္ကပ္ဖို႕ႀကဳိးစားမွာေပါ့
သစၥာရွိရတာ မဟန္တယ္။
ဆင္ျခင္တံုတရားကို စြန္႕ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္
ခံစားရတဲ့အတိုင္း တံု႕ျပန္တာ ပိုအဆင္ေျပတယ္ေပါ့
ထိကရုန္းေတြလို ဟန္ျပမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ကိုယ္က ရိုးသားတယ္
ဒါေပမယ့္ ခြင့္မလႊတ္တတ္တာခက္။
က်ေနာ္ လဲၿပဳိသြားေတာ့ သူတို႕ၿပံဳးၾကတယ္..
အားနာနာနဲ႕ ျပန္မထျဖစ္တာ အခုထိပဲ
ဒါ
သိပ္ခ်စ္လြန္းလို႕ေတာ့ ဘယ္တံုးကမွမဟုတ္ဘူး။