မနေ့ညကအိပ်မက်

 ရေမြေဆုံးသရွေ့ ဆိုတဲ့ ယူတိုးပီးယားကို
သဘောကျမိတယ်
ကိုယ်က ထွက်ပြေးပုန်းရှောင်ရုံသက်သက်ပဲ
လာဖို့မခေါ်ခဲ့သူမို့
ရှာဖို့လည်း မမျှော်ပါဘူးကွယ်
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်မတွေ့ချင်တာတခုပါပဲ။

မျှော်လင့်ခြင်းက နာကျင်စေတယ် ဆိုတဲ့ စကားကိုတော့
မနှစ်သက်ခဲ့ဘူး
ဖြေရာမဲ့ နာကျင်နေသူက
ဘာများမျှော်လင့်နိုင်မှာလဲ
ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ အဓိပ္ပါယ်တွေဟာလည်း
အဖြေတခုပဲပေါ့ကွယ်။

သေဆုံးခြင်းအလွန်မှာ
နောက်ဘဝတခုရှိတယ်ဆိုပါစို့
မှတ်ညဏ်အသစ်တွေနဲ့ ကိုယ်ပဲမဟုတ်လား
အတိတ်၊ အနာဂတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် အချိန်သုံးပါးမှာ
မေ့လျော့သွားမယ့် နေရာလေးရွေ့ထိုင်ချင်ရုံပါပဲ . . .။

Continue Reading...

သစ်ရွက်အကြွေ

စနေနေ့ကတော့ စနေနေ့လိုပဲ
ဘယ်တော့မှ အဖြေမထွက်ဘူး
မိုးကလည်း မတိတ်ဘူး

ကိုယ့်တံခါးကိုယ်ခေါက်ပြီး
ထူးကြည့်တော့လည်း
သေချာတဲ့ မဲတောင်မှ ဗလာ. . .။

ကြမ်းကြားက စိမ့်ဝင်လာတဲ့ လေရယ်
မလုံတဲ့ခေါင်က စီးကျတဲ့ ရေစက်တွေရယ်
ကိုယ်ဟာ ကျည်ဆံတဖွဲဖွဲထဲ ပြေးတက်နေတဲ့
စစ်သည်တော် တစ်ယောက်လိုပဲ
ဦးတည်ရာက ဘယ်မှာလဲ။

ဒီမှာ ဘာစစ်ပွဲမှ မရှိဘဲ
ကိုယ်တစ်ယောက်တည်း ရှုံးနေတာ
ပြောခဲ့သလိုပါပဲ
ကိုယ်ဖျက်ကိုယ်ချိုးတဲ့ဖဲဆိုပေမယ့်
ဘာအပွင့်မှ မတက်ဘူး။

ပြက္ခဒိန်က ဆွဲဆုတ်ထားတဲ့
အတိတ်က နေ့စွဲ တရွက်လို
အဲဒီစနေနေ့ဟာ အဓိပ္ပါယ်မဲ့။

Continue Reading...