နင္ လြမ္းေနခဲ့ရင္ . .
မိုးတိမ္ေတြကိုေျပာပါ . .၊ လမင္း ဆီကို မွာပါ
ပုလင္းထဲ စာတစ္ေၾကာင္းတစ္ေလ ေရးၿပီး
ျမစ္ျပင္က်ယ္မွ လမ္းၾကဳံပါးပါ..
နင္လြမ္းေနခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေပါ့ဟာ ..
ဆတ္ကနဲ တေရးအႏိုးမွာ ငါ့ကို တိုးတိုးေလးခၚပါ
ငါတို႕အိမ္ေရွ႕က စာတိုက္ပုန္း အႏြမ္းေလးကို
ျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါ
အတူရယ္ေမာေနၾက ျပက္လံုးေဟာင္းေလးကို
ျပန္ေတြးေနပါ။
ပ်ံလႊားေတြအမ်ားႀကီးျမင္ရမယ့္လို႕
ေႏြဦး မတိုင္ခင္က ေမွ်ာ္လင့္မိေပမယ့္
ေဖေဖာ္၀ါရီမွာ မိုးေတြရြာတယ္
ေမ့ေလွ်ာ့ခံေနတဲ့ ေခ်ာ့ကလက္ေတာင့္ကေလးလိုပဲ
ငါ့ ႏြမ္းလွ် အရည္ေပ်ာ္က်ခဲ့ရတယ္။
ပ်ံလႊားေတြအမ်ားႀကီး မလာေပမယ့္
ငါတို႕ အတူတူ အစာေၾကြးဖူးတဲ့ စာ၀တီးေလးေတြက တက်ီက်ီပါပဲ။
ငါတို႕ အိမ္ခန္းထဲဆီ လေရာင္ကို ခပ္ယူၾကည့္ဖူးတယ္
ငါတို႕ အိမ္နားက သစ္ပင္ရိပ္မွာ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္
ထိုင္ေနၾကည့္ဖူးတယ္
အဲသည့္အခ်ိန္ငါက ငါတို႕ အထီးက်န္ျခင္းကို နားမလည္ႏိုင္ခဲ့။
နင္လြမ္းေနမယ့္လို႕ ငါမယုံၾကည္ေပမယ့္
နင္လြမ္းေနဟန္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႕ ငါစာေရးလိုက္တယ္
သည္စာကို ဖတ္ရင္း နင့္မ်က္ရည္မွာ ငါ့၀ိဉာဏ္
တျဖတ္ျဖတ္လက္ေနမွာကို ငါျမင္ေယာင္မိတယ္ . .
နင္လြမ္းေနတဲ့အခါ သိပ္၀မ္းနည္းတတ္တာ
ငါသိတယ္ . .
ေနာက္ဆံုး ဒါဟာလည္း
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ လံုးေခ်လြင့္ပစ္ရတဲ့
စာတစ္ေစာင္ပဲျဖစ္လာတယ္ . .
