လြင့္ထြက္သြားမွာစိုး
အားကိုးတႀကီး ဆုပ္ကိုင္ထားမိတဲ့ လက္ဖ၀ါးထဲ
ကိုယ္ျမင္ရတာ ဓားသြားခ်ည္းသက္သက္။
မိုက္မဲတဲ့ စိတ္ကူးဟာ
ရူးသြပ္နာက်င္ေနတဲ့ ဦးေခါင္းထဲ
ခုန္ေပါက္ ေအာ္ဟစ္ေနဆဲ . . .။
ငါလႊတ္ခ်လိုက္ေတာ့မယ္
တူရႈ႕မွာ တိမ္ေတြျမင္ရတယ္
ေနာက္ေက်ာမွာ ဘာရွိမွာလဲ . . .
ဒါအဆံုးသတ္သြားရင္
ငါ အဆံုးသတ္သြားမွာလား . . .
ဒုကၡေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ
ျပန္ေျပာျပခြင့္ရွိတဲ့ အခါမ်ဳိးမွာေတာ့
ခမ္းနားတဲ့ ဒ႑ာရီေတြပဲ။
အဲသည့္အခိုက္အတံ့တံုးက
ေတြးမိတယ္..
မနက္ျဖန္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးလွလွေလးကိုပဲ
ဒါကို ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းလို႕ အမည္တပ္ခဲ့တယ္ . . .။
