ငါေသဆံုးသြားတယ္လို႕အိပ္မက္မက္ၿပီးေနာက္တေန႔မွာပဲ
ငါ ရွင္သန္လာခဲ့တယ္
ေျခဦးတည့္ရာ သြားလာရင္း
ျမက္ရိုင္းေတြရဲ႕ ထိုးခြဲရာက
ငါ့ႏွလံုးေသြးမ်ား သည္ေျမေပၚစြန္းထင္လာခဲ့ျပန္ေပါ့။
ဘ၀ကိုနားလည္ဖို႕
ျပာလဲ့လဲ့ အလင္း စြန္းထင္းေနတဲ့
သူမမ်က္၀န္းမ်ားကို ဖတ္ရႈခဲ့
သည္သိုးေတြကို ဘယ္သူမ်ား လႊတ္ေၾကာင္းထားပါလိမ့္ကြယ္
ငါဟာ ဘယ္လုိအေရခြံမ်ားျခံဳထားမိျပန္သလဲ။
ခ်စ္တယ္ . . . အဲသည့္စကားလံုးက
အဆိပ္ရွိတယ္
မင္းငါ့ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္စမ္းပါ ညီမရယ္
ငါမင္းကို အဆိပ္ရွိရွိခ်စ္ခဲ့ပါတယ္။
ဘယ္၀ံပုေလြမွေတာ့ သိုးေတြကို ေမြးျမဴဖို႕ႀကဳိးစားလိမ့္မလည္း
ငါလည္း ဆာေလာင္တတ္တဲ့ သားရဲပဲေလ။
မင္းနားလည္မႈအနည္းငယ္ စိုစြတ္ရဖို႕
စကားလံုးေတြကို ရွင္းျပေနရတာမ်ဳိးက
ေန၀င္ခ်ိန္ ထိုင္ေငးရင္း
လြမ္းတေငြ႕ေငြ႕ ရယ္ေမာ ရတာမ်ဳိးလို
ေသရည္ခ်ဳိကို တစိမ့္စိမ့္မ်ဳိခ်လိုက္ရတာမ်ဳိးလို
ရီေ၀ လႈိက္ေမာ .. အေတြးေတြနဲ႕ေျမာခ်င္တိုင္းေျမာရတာ
မဟုတ္ျပန္ခဲ့ဘူး။
ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕
ေနာက္ဆုတ္ခဲ့ရျပန္တယ္။
သည္အေၾကာင္းျပန္ေတြးရင္
သေဘာတူညီမႈနဲ႕ ခ်ိတ္ခဲ့တဲ့
လက္သန္းကေလးကေတာင္
ငါ့ကို မေလးစားခ်င္ဘူးတဲ့။
မင္းငါ့ကို ယံုပါ
ငါ အိပ္မက္မက္ေနတယ္ . . ငါေသဆံုးသြားခဲ့တယ္လို႕ေပါ့။
